spreekbeurt

wil je een spreekbeurt houden over

Ontdekking van planetaire ringen

 dan is dit je kans!

          

De ringstructuur rond Saturnus werd reeds in 1610 door Galileo Galilei ontdekt als twee 'flanken' rondom Saturnus. In 1655 stelde Christiaan Huygens met de verbeterde telescooptechniek vast dat deze 'flanken' eigenlijk een ring rond de planeet waren. Huygens beschreef een dunne platte ring die de planeet nergens raakte. Deze waarnemingen werden bevestigd en later aangevuld door Giovanni Domenico Cassini, die in 1675 de Cassinischeiding ontdekte: de donkere scheiding tussen de A- en de B-ring van Saturnus.

Onder andere door het bezoek van Voyager 1 en Voyager 2 aan Saturnus is het ringenstelsel van Saturnus inmiddels gedetailleerd in kaart gebracht. Het ringenstelsel blijkt te bestaan uit meer dan 100 000 kleine afzonderlijke ringen met smalle, lege afscheidingen ertussen. De dikte van de ringen varieert van minder dan 1 kilometer voor de kleinere ringen tot ongeveer 1000 kilometer voor de E-ring. De ringen bestaan uit ijs- en meteorietdeeltjes.

Een eerdere ontdekking van Voyager 1 was dat ook Jupiter enkele (dunne) ringen bezit. Het ringenstelsel van Jupiter bestaat eveneens uit verschillende afzonderlijke ringen. De belangrijkste ring heeft een breedte van ongeveer 6500 km en een dikte van minder dan 10 km. Waarschijnlijk is het materiaal in de ringen van Jupiter afkomstig van verschillende maantjes zoals Adrastea en Metis.

De ringen van Uranus zijn vanaf de aarde ontdekt door het bestuderen van passages van Uranus voor heldere sterren langs en zijn in 1986 voor het eerst van dichtbij bestudeerd door Voyager 2. Ook de relatief donkere ringen van Neptunus zijn vanaf de aarde ontdekt, maar de structuur van het ringenstelsel werd pas duidelijk na het bezoek van Voyager 2 aan Neptunus.